·
·
W około 35% przypadków problemy z płodnością są spowodowane dysfunkcjami u mężczyzny, za kolejne 35% odpowiadają zaburzenia w obrębie jajowodów i miednicy u kobiet, za 15% – zaburzenia owulacji, 5% przypadków ma przyczyny immunologiczne, anatomiczne lub związane z tarczycą, a 10% – przyczyny nieznane.
Warto pamiętać, że chociaż według badań niepłodność dotyka jedną kobietę na dziesięć w wieku od 15 do 44 lat, ponad 95% par zgłaszających się na leczenie nie będzie musiało poddawać się zaawansowanym metodom w rodzaju zapłodnienia in vitro, żeby mieć dziecko. Niemal połowie z tych 10% par, u których zdiagnozowano „niewyjaśnioną niepłodność” , uda się począć dziecko w ciągu trzech lat. Ujmując procentowo, wśród par starających się o ciążę:
• 57% uda się to w ciągu trzech miesięcy,
72% – w ciągu sześciu miesięcy,
• 80-85% – w ciągu roku,
• 90% – w ciągu dwóch lat.
Jak dochodzi do zapłodnienia
Zanim zajmiemy się tym, co może pójść nie po naszej myśli, przypomnijmy, co się dzieje, kiedy wszystko działa prawidłowo. Proces zapłodnienia trwa około 24 godzin, a zaczyna się od ejakulacji. Natychmiast po znalezieniu się w pochwie nasienie ulega koagulacji – być może jest to mechanizm obronny przed kwaśnym środowiskiem pochwy, pozwalającym tylko około 10% plemników przetrwać pierwsze dziesięć minut. Mniej więcej po 20 minutach sperma znowu przybiera postać płynną i przepływa do szyjki macicy, skąd włókna białkowe w śluzie szyjkowym, obecne tylko tuż przed jajeczkowaniem lub w jego trakcie, przenoszą spermę do macicy. Ponieważ komórka jajowa żyje tylko od 12 do 24 godzin, a plemniki – od 48 do 72 godzin, zapłodnienie może nastąpić jedynie przez 2-3 dni. Niektórzy eksperci twierdzą, że szanse na poczęcie rosną, jeśli kobieta i mężczyzna mają orgazm równocześnie, ponieważ rytmiczne skurcze pochwy i macicy podczas orgazmu popychają plemniki bliżej szyjki macicy. Jeśli zaś kobieta szczytuje przed wytryskiem mężczyzny, może to zmniejszyć szanse na zapłodnienie.
Spośród setek plemników, które docierają do macicy, a następnie do jajowodów, niektóre obumierają lub zostają osadzone w błonie śluzowej jajowodu. Do tego czasu główki plemników straciły już swoją osłonkę ochronną, co umożliwia im wniknięcie do komórki jajowej. (Podczas „płukania plemników”, procedury stosowanej w sztucznym lub wspomaganym zapłodnieniu, tę osłonkę usuwa się sztucznie).
Kiedy plemnik dotrze i wniknie do komórki jajowej, zachodzą w niej zmiany biochemiczne, zamykające drogę do jej wnętrza pozostałym plemnikom. Następuje połączenie materiału genetycznego komórki jajowej i „zwycięskiego” plemnika. W przeciwieństwie do pęcherzyków jajnikowych (pęcherzyków Graafa), które wycofują się z godnością, kiedy jeden z nich zostaje „pęcherzykiem miesiąca” – tym z komórką jajową, która może zostać zapłodniona i dać początek nowemu życiu – plemniki wydostające się z jąder podczas wytrysku rywalizują ze sobą zawzięcie, by być pierwszymi na mecie. Wręcz nie chcą zaakceptować, że zostały pokonane: kiedy jeden z nich wniknie do komórki jajowej i zostanie zwycięzcą, reszta dalej próbuje się przebijać do wnętrza tej komórki.
Następnie zapłodniona komórka jajowa odbywa czterodniową podróż do macicy, tam wydziela hormon, zwany gonadotropiną kosmówkową (ang. human chorionic gonadotropin – hCG) , wykrywany za pomocą testów ciążowych, i zagnieżdża się w błonie śluzowej macicy. Jeśli komórka jajowa nie dotrze do macicy, może zacząć rozwijać się w jajowodzie. Powstaje ciąża pozamaciczna (jajowodowa) , którą trzeba usunąć chirurgicznie. Dochodzi do niej częściej u kobiet z uszkodzeniami macicy w wyniku endometriozy ( gruczolistości macicy) , chorób wenerycznych lub przebytej operacji miednicy.
Do wad strukturalnych, które mogą być przyczyną ciąży pozamacicznej lub niepłodności, należą także mięśniaki i inne zniekształcenia macicy. Wszyscy specjaliści zajmujący się zdrowiem reprodukcyjnym – medycyny konwencjonalnej, alternatywnej i tradycyjnej medycyny chińskiej – przynajmniej w tym jednym są zgodni: najpierw trzeba usunąć „mechaniczne” bądź strukturalne przeszkody ograniczające płodność, a potem można zająć się innymi problemami i pomyślnie doprowadzić do ciąży.
Co to jest niepłodność?
Niepłodność u danej pary definiuje się jako niezdolność kobiety do zajścia w ciążę po jednym roku regularnego współżycia z partnerem bez antykoncepcji. Niepłodność to zmniejszona zdolność do posiadania dziecka. To nie to samo, co bezpłodność, czyli wyrok na całe życie, oznaczający, że nigdy nie będziesz mieć potomstwa. Niepłodność pozostawia otwartą furtkę, że w którymś momencie możesz zostać rodzicem. Na 20% wszystkich niepłodnych par tylko 1-2% jest bezpłodna.
W większości przypadków niepłodność to tymczasowy kryzys, który można przezwyciężyć. Mamy jeszcze lepszą wiadomość: kiedy poznasz przedstawione w książce informacje i strategie, twoje szanse na ciążę zakończoną urodzeniem zdrowego dziecka wzrosną.
Płodność u kobiet może ograniczyć kilka czynników:
Brak owulacji (uwalniania komórek jajowych z jajnika) z powodu zaburzeń hormonalnych lub torbieli jajników.
• Nieregularna owulacja, której towarzyszy śluz szyjkowy uszkadzający plemniki lub hamujący ich przemieszczanie się w drogach rodnych.
• Problemy z zagnieżdżeniem się zarodka (implantacją) w błonie śluzowej macicy, spowodowane mięśniakami, endometriozą, zrostami, infekcjami lub przebytymi wcześniej operacjami.
Do częstych przyczyn niepłodności u mężczyzn należą:
• Dysfunkcja seksualna (zaburzenia erekcji lub impotencja).
• Mała liczba plemników (za mało plemników w ejakulacie-spermie wydzielanej podczas wytrysku) .
• Słaba ruchliwość plemników (plemniki słabo poruszają się w płynnym środowisku).
• Zniekształcenia plemników.
• Zablokowane nasieniowody.
Żadna metoda leczenia niepłodności nigdy nie jest skuteczna u wszystkich, ale z badań wynika, że połączenie prostych kuracji i środków zapobiegawczych może znacznie zwiększyć szanse danej pary na poczęcie dziecka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz